هفته اخیر جامعه به سبب مرگ مهسا امینی (که پس از دستگیری توسط گشت ارشاد در مقر پلیس دچار ایست قلبی و نهایتا مرگ شده بود ) ملتهب شد. موجی از نارضایتی و خشم در جامعه طنین افکن شد و صدا اندیشمند از جناح های مختلف این اتفاق را محکوم کردند.مهسا امینی و پس از چند روز در بیمارستان جان سپرد.
روزهای اخیر ذهن اغلب مردم به اینکه مهسا چگونه کشته شد معطوف بود و رسانه ملی نیز با ارائه فیلم حضور او در سالن ارشاد سعی در پاسخ دادن به این سوالات داشت در حالی که به نظر من سوال اصلی چیز دیگری بود. مهم تر از این که مهسا امینی بخاطر ضربه به سر یا بیماری قلبی زمینه ای یا استراس زیاد یا فشار روحی یا کتک حوردن به این سرنوشت دچار شد یا نه پاسخ به این سوال است که چرا کار به اینجا کشیده شد؟ چه عواملی باعث میشود پلیس کشور با جوانان این کشور اینگونه مقابل هم بایستند
پلیس باید عامل امنیت و آرامش خاطر شهروندان باشد. وقتی در خیابان او را ببینند باید خیال شهروندان راحت بشه
متاسفانه سیاست های فرهنگی غلط باعث شده تا الان دختران ما از دیدن پلیس در خیابان به هراس افتند که مبادا به سرنوشت مهسا امینی دچار شوند. اکنون حضور دختران در جامعه همراه با دلهره و اضطراب مادرانی می شود که دلواپسانه از خود می پرسند: آیا دختر من سالم به خانه بازخواهد گشت یا دچار سرنوشتی شبیه مهسا امینی خواهد شد؟
مهسا امینی قربانی ضربه به سر یا کتک خوردن در ون گشت ارشاد نیست. بلکه قربانی روش های غلط آموزشهای فرهنگی ما(که نتوانست او را مجاب به پوشش اسلامی کند)، نبود بسترهای لازم برای زندگی دینی در جامعه و همچنین سیاستهای نادرست مدیریت اجتماعی ( که به جای اصلاح ریشه و ساقه ها، در فکر اصلاح نتایج است) شد .
حجاب فرمان قران و یکی از مولفه های هویت زنان مسلمان است. کسی در این شک ندارد. اما برای جاری شدن حجاب در جامعه باید هویت و ذهنیت زنان و مردان جامعه را با این مقوله دوست و آشنا کرد تا میل به اجرای این فرمان از درون وجود آنها ریشه زند و باعث بروز رفتار درست در جامعه گردد.
چنین فرایندی نیاز به برنامه ریزی آموزشی از دوران دبستان و پیش دبستان دارد ( منظورم این نیست که کودکان را به زور چادری کنند،( برداشت غلط نکنید)....منظورم اینه که آموزش های هویت ساز مثل روحیه جمعی داشتن، انضباط اجتماعی، قانون مداری، احترام به بزرگتر، نظم شخصی، چگونگی ارتباط با دیگران، اعتماد به نفس، منطقی فکر کردن ، رعایت حقوق دیگران، فرهنگ کار و تلاش،فرهنگ مطالعه،و....که پوشش مناسب هم یکی از این هاست از دوران کودکی باید آغاز بشه)
متاسفانه متولیان فرهنگی نظام به جای هویت سازی درست در نظام آموزشی آن هم با شیوه شیرین و مهربانانه ، سُرنا را از سر گشاد آن دمیده اند و به برخوردبا نتایج سیاستهای فرهنگی آموزشی نادرست گذشته می پردازند. سیاستهایی که از ذهن خود آنها تراوید و با دست خود آنها اجرایی گشت.
اجرای برنامه های هویت ساز به صورت پازلی انجام می شود. مثلا اگر قرار است افراد جامعه به قوانین ترافیکی مقید بشوند علاوه بر هویت سازی در دوران کودکی و نوجوانی، باید عرض وطول جاده ها و خیابانها، چراغ های سر چهار راه ها، خط کشی خیابانها،حضور به موقع پلیس در مکانهای لازم، آسفالت مناسب، جدول کشی درست، آموزش صحیح رانندگی و آزمون های منطقی برای دادن گواهینامه، وجود کانال رادیو یی برای اخبار ترافیکی و...دهها عامل دیگر باشند تا بتوان از شهروندان انتظار رفتار درست در خیابان را داشت.
مقوله حجاب هم همین گونه است. متاسفانه در جامعه ما بخش قابل توجهی از مردم زیر خط فقر هستند، بی عدالتی ، احجاف و ظلم و اختلاف طبقاتی بیداد میکند، امکان ازدواج تبدیل به رویا شده، جذابیت های دیداری (قیافه و مد لباس و بدن ) جای جذابیتهای علمی و فنی را گرفته، داشتن پارتی یا پدر متنفذ و پولدار از داشتن سواد و تخصص و هنر کارساز تر شده، بسیاری از جوانان آن شغل مناسب ندارند و به هزار دلیل امکان مدیریت غرایز به صورت صحیح و قانونی مهیا نیست .....در چنین جامعه ای انتظار تقید جوانان به حجاب، نماز، روزه، مراسم مذهبی و...بی فایده است.
تا فرصت باقی است فکری باید کرد
