محمد (ص) یا رسول خدا
اگر کمی درآیات الهی که درآن خداوند رسول خویش را مورد خطاب قرار داده است دقت کنیم ملاحظه خواهیم کرد که خداوند اصرار دارد که بیشتر شخصیت حقوقی ونه حقیقی پیامبر مطرح باشد واگر سخنی ازشخصیت حقیقی او به میان میاید تحت الشعاع شخصیت حقوقی او میباشد
در قران اگر سخن ازجنگ است آن حضرت با لقب نبی مورد خطاب قرار می سوره تحریم وانفال چنین می خوانیم :
یا ایهاالنبی جاهد الکفار والمنافقین[1]
یا ایها النبی حرض المؤمنین علی القتال [2]
هنگامی که بحث بر سر وظایف تبلیغی وتشریعی آن حضرت است ملاحظه می کنیم که خدا هنگام گفتگو با او از نام رسول استفاده میکند:
یا ایهاالرسول بلغ ماانزل الیک –[3]
حتی وقتی که سخن بر سر تعاملات خصوصی پیامبر با خانواده اش است وعلی القاعده باید شخص حقیقی او ونام بدنی او طرح شود نیز میبینیم با لقب نبی ازاویاد می شود :
یا ایهاالنبی قل لازواجک -[4]
یا ایهاالنبی لم تحرم ما احل الله لک [5]
اگر به شان نزول آیات بالا رجوع نمائیم می بینیم که ظاهرا مسئله چالشی است که بین پیامبر وهمسرانش داشته است وخلاصه هرچه بوده یک امر شخصی بوده اما باز می بینیم که از لفظ نبی برای خطاب آن حضرت استفاده شده است .
جالب اینکه وحتی زمانی که خطاب خدا با زنان حضرت است نیز این کار تکرار میشود:
یا نساء النبی لستن کاحد من النساء [6]
ای زنان پیامبر شما مانند دیگر زنان نیستید
آنجا که وی را به نام یاد کردند
کلا درتمام قران چهار بار ازپیامبر به نام شخصی اش(محمد) یاد شده است که در سه مورد ازاین چهار بار گفته شده است که این " محمد" رسول خداست وباید به این نام و وجهه شناخته شود وتأکیدتان بر لقب رسالت وی باید باشد .نگاه کنید:
اولین مورد در سوره آل عمران است آنجا که می فرماید
ومامحمدالا رسول..... [7]
محمد کسی نیست جز رسول خدا
دومین مورد در سوره احزاب است :
ماکان محمد اباحد من رجالکم ولکن رسول الله وخاتم النبیین ....[8]
محمد پدر هیچ یک ازمردان شما نیست بلکه رسول خدا وخاتم النبیین است (یعنی اورابه اسم ابو فلان یاد نکنید بلکه به او رسول الله بگویید)
مورد سوم نخستین آیات سوره محمد است که در آنجا نیز تاکید آیه بر آن تعالیمی است که بر این شخص (محمد) نازل شده است نه بر شخص جسمانی
:
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّ‌بِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ [9]
و آنان که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند و به آنچه بر محمد [ص] نازل آمده گرویده‌اند -[که] آن خود حق [و] از جانب پروردگارشان است- [خدا نیز] بدیهایشان را زدود و حال [و روز]شان را بهبود بخشید
در واقع نام شخص آورده شده تا به تعالیم ارسال شده به سوی او اشاره شود.
مورد چهارم را در سوره فتح می توانید ببینید :
محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الکفار.....[10]-
محمد فرستاده خداست وکسانی که با وی هستند بر کفار سختگیر هستند
البته در دریک مورد هم در قران ازایشان به اسم احمد یاد شده که آنهم بعد ازآن بوده که اشاره به مقام رسالت او شده است وذکرنام برای رفع اشتباه درتشخیص مصداق رسالت خاتمیه است
ومبشراً برسول یأتی من بعدی اسمه احمد [11]
معلوم می شود نبوت(شخصیت حقوقی حضرت ) به شدت نزد خدا مهم تر از شخص جسدی آن حضرت است
به نکته لطیف دیگری هم دراین زمینه اشاره کنم:
باوجود تمام آیات وروایاتی که درشأن ومقام حضرت وارد شده است چندانکه وی را تا اعلی مرتبه مقامات جهان آفرینش بالا برده است و وی راعزیز ترین مخلوق خدا معرفی کرده است باز میبینیم وقتی پای مأموریت رسالتی حضرت به میان میاید خدا با رسول خویش هم شوخی ومسامحه ومماشات ندارد :
لئن اشرکت لیحبطن عملک ولتکونن من الخاسرین[12]
و قطعاً به تو و به کسانى که پیش از تو بودند وحى شده است: «اگر شرک ورزى حتماً کردارت تباه و مسلماً از زیانکاران خواهى شد.
وحتی بالاتر ازاین، خدا به پیامبر عزیز خویش می فرماید که اگر یک کلمه ازآنچه به تو گفتیم تخلف کنی وبخواهی ازخودت چیزی رابه ما نسبت دهی رگ گردنت را می زنیم
ولو تقول علینا بعض الاقاویل لاخذنا منه بالیمین ثم لقطعنا منه الوتین فما منکم من احد عنه حاجزین [13]
اگر [او] پاره‌اى گفته‌ها بر ما بسته بود، دست راستش را سخت مى‌گرفتیم، سپس رگ قلبش را پاره مى‌کردیم، و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمى‌شد.
با این مقدمات دیگر شکی باقی نمی ماند که درسالروز تولد آن وجود شریف بیش وپیش از آنکه درپی پرداختن به ویژگی های بدنی وشخصی حضرت باشیم –که البته آنهم درجای خویش لازم ونیکوست – باید درپی شناخت شخصیت حقوقی وویژگی های مقام منیع رسالت حضرت باشیم وازآنجا که بهترین وقوی ترین سند مناسب برای این امر قران است شایسته است این روزها که ایام هفته وحدت وسالروز میلاد آن بزرگوار است امشب با روح بلند آن حضرت پیمان ببندیم که فرصت بیشتری نسبت به شبها وروزهای قبل برای قرائت وتدبر ومطالعه قران اختصاص دهیم
به گمان راقم این سطور اگرچنین کنیم روح آن حضرت را خیلی خوشحالتر می کنیم از آنکه تمام هم وغم مان به فکر چراغانی وشیرینی ودست زدن ومداحی و....باشد .- که البته همانطور که آمد آنهم باید باشد -
