قبلاً آمد که مباحث وگفتگوهای مربوط به خدا به دو بخش کلی خدایابی وخداشناسی قابل تفکیک است. منظور از خدایابی ادله ای است که برا ی اثبات وجود خدا اقامه می شود ومنظور از خداشناسی آن دسته از مباحثی است که در آن به شناسایی اوصاف وافعال الهی پرداخته می شود.در بخش های قبلی برخی از براهین اثبات خدا تبیین شد .اکنون نوبت آن است که در خصوص اوصاف وافعال الهی سخن آغاز کنیم.
به طور کلی برای تبیین اوصاف الهی چهار روش فراروی محقق قرار دارد که به طور خلاصه آن را شرح میدهیم :
)مباحث الهیات(
در مباحث قبلی گفته شد که از نظر قران ذات وسرشت انسان ها با گرایش به خدا گره خورده است وانسان ها فطرتا خداخواه هستند . اکنون این سوال مطرح می شود که بر این اساس آیا دیگر یازی به طرح مباحث استدلالی برای اثبات وجود خدا باقی می ماند؟
اندیشمندان والهیدانان در پاسخ به این سوال دو پاسخ داده اند .
1- طرح مباحث استدلالی نه ضرورت دارد ونه فایده .
الهیدانان ایمان گرا عمده ترین طرفداران این پاسخ هستند. به عقیده ایشان طرح مباحث استدلالی در حوزه های ایمانی ذهن مومنان را مشغول مباحث بی فایده می کند.
سورن کگارد از مدافعان این دیدگاه است وی معتقد است : شخصی که حقیقتآ
نگران وضع خویش است، هرگز هستی خود را در معرض مخاطره قرار نمیدهد تا با مطالعه
بیشتر و با یافتن قراین افزون تر تصمیم بگیرد که ایا خدا را قبول کند یا خیر! بلکه
او میداند که هر لحظه ای را بدون خدا سر کند ضایع شده است»
