آیا ذهن همان مغز است?

قرن هاست  بین معتقدان به عالم غیب و منکران آن  بحث و چالش بوده است. قبول یا انکار این مسأله مهم ترین عامل در پذیرش دعوت پیامبران و بهره مندی از هدایت ایشان محسوب می شد و از همین روست که قران مجید شرط هدایت را ایمان به غیب می داند. «هدی للمتقین الذین یومنون بالغیب و یقیمون الصلاه و....»( بقره ،2)

دعوای مذکور زیربخش های گوناگونی داشت که با سوالات فرعی خود به بحث مذکور تنوع خاصی در طول تاریخ داد. گاه مسأله حقانیت نبوت بود وزمانی وجود روح و وقتی دیگر حقانیت معجزه و وحی و گاهی دیگر .... در قرن اخیر به ویژه نیمه دوم ، آن با توجه به یافته های دانشمندان مغز وعصب شناس این اختلاف خود را در بحث معروف این همانی یا تفاوت مغز وذهن خود را نشان داده است. پاسخ این سوال نقش تعیین کننده ای در اصل بحث ایفا میکند.بدیهی است اثبات این همانی مغز وذهن راه را برای انکار روح ونتیجتاً انکار جهان فراماده و غیب و انکار پدیده وحی و...فراهم خواهد ساخت.

برهان علیت و نظریه کوانتوم

تاریخ فلسفه وعلم ،همواره شاهد  تعامل طولانی فیلسوف با فیزیکدان و منجم بوده است. فهمی که از طریق نجوم (علم بشر به موجودات آسمانها) و فیزیک (دانش بشر به موجودات زمینی) نصیب بشر می شد، بهانه ای می شد برای فیلسوف تا تفسیر خود از هستی را ترمیم کند. از دیگر سوی دیدگاه های  هستی شناسانه فلسفی ،  جهت گلی فعالیت دانشمندان فیزیک  ونجوم را مشخص می کرد.وگاه موضوعات جدیدی که در حوزه علم کشف میشد شبهاتی را فراروی فیلسوف می گذاشت که آراء قبلی وی را به چالش میکشاند ، همین چالش باعث ترمیم آراء فیلسوف م زایش آراء فلسفی جدید م یشد . بدین تریب ،این دو دائما در حال تعامل بوده اند.