مصونیت قران از تحریف

تحریف، مهم ترین اشکالی است که بر سر راه حجیت کتب آسمانی وجود دارد وجود تغییرات در متن آسمانی ادیان قبلی حتی اگر یقینی هم نباشد به شدت حجیت آن ها را زیر سوال می برد.

تاریخ ادیان شاهد وقوع حوادثی همچون جنگ و اسارت وخرابی معابد و...است که باعث ازمیان رفتن همه یا بخشی از متون مقدس آنان گشته است.از نوشته جات زرتشت جز تعداد اندکی شعر باقی نماند،کتاب مقدس یهود از میان رفت وسال ها بعد ،پس از آن که به همت کوروش قوم یهود به سرزمین خود بازگشتند بازنویسی شد .کتاب مقدس مسیحیان که در واقع خاطرات شاگردان وهواداران عیسی بن مریم است ، حداقل 70 سال بعد از عروج وی به آسمان ها نگاشته شد.بنابراین انتقاد مسلمین به ادیان سابق مبنی بر نامطمئن بودن متون مقدس ایشان چندان بی راه نیست.

 بر خلاف اتفاقاتی که برای سایر کتب آسمانی افتاد وباعث تحریف آنها شد ،تاریخ قران هیچ فاصله زمانی از دسترس عموم مردم خارج نشد بلکه همواره در دسترس ایشان بود. از زمان نزول قران مسلمانان  همواره  به قرائت وحفظ آیات وخواندن آن در نماز وعبادات ترغیب می شدند. جزوات قران به فاصله اندکی از مرگ پیامبر(ص) با دقت و وسواس وسختگیری فراوان گردآوری وتجلید شد وپس از آن چند نسخه کپی برداری وبه مراکز جمعیتی مسلمانان ارسال گردید تا مردم شهرهای مختلف مستقیماً با متن قران مأنوس باشند.کتابت،حفظ  وقرائت  قران به عنوان یک افتخار برای مسلمانان مطرح بود. مسلمانان نه تنها متن رسمی قران را ثبت وضبط کردند بلکه شیوه های مختلف قرائت ولهجه های مختلفی که باعث تغییر معنا یا کتابت برخی از کلمات بود رانیز ثبت کردند.بنابراین از نظر تاریخی فرصتی برای ایجاد تغییر در قران پدید نیامد.

از نظر نقلی نیز آیاتی از قران بر مصون بودن این کتاب  دلالت دارد از جمله آیه شریفه :

 نحن نزلنا الذکر واناله لحافظون

"ما خود قران را نازل کردیم وخود آن را حفظ خواهیم کرد"

علاوه  براین ، استناد ائمه شیعه  به آیات قران رایج بین مردم  وتوصیه شیعیان خود به قرائت آن، نشان می دهد که از نظر ایشان قران رایج بین مردم همانی است که باید باشد. چه، در غیر این صورت باتوجه به وظیفه هدایتی که بر دوش امامان معصوم  بود قطعاً باید افشاگری می کردند وبا ارائه قران اصلی وصحیح مردم را از ورطه انحراف وفریب نجات می دادند.همین که آنان چنین کاری نکردند نشان میدهد که از نظر ایشان  قران رایج بین مردم تحریفی نیست واگر اموری  نظیر وجود برخی قرائات متفاوت ویا احتمال جابجایی یا اشتباه در شماره آیات و یا نبود توضیحات اضافی در خصوص مرجع ضمایر یا شأن نزول آیات ( که بنا به برخی از اقوال، وجه تمایز قران علی بن ابی طالب(ع)  از سایر قران هاست ) و نظایر آن به حجیت این متن ضرری نمی رساند.

روایات تحریف

در برخی متون روایی مسلمین ، اعم از  آثار سنی وشیعه، روایاتی یافت می شود که بر وجود تغییرات وتحریفاتی در قران دلالت می کند.به طور خلاصه باید گفت :

اولاً ؛ قول به تحریف قران خلاف نظر مشهور شیعه است .تعداد اندکی از دانشمندان  سابق که با اعتماد به روایات یاد شده سخن از تحریف قران زده اند در مقابل اکثریت دانشمندان شیعه عدد قابل توجهی نیستند.

ثانیاً؛ در مورد آن دسته از روایات مذکور که در آثار شیعی نقل شده است  باید گفت اغلب این روایات به واسطه شخصی به نام سیف بن عمر نقل شده است و این شخص از نظر علمای حدیث شناسی شخص غیر معتبری است از این رو روایات وی مدرک محکمی جهت ایجاد باور به نظریه تحریف قران نیست .

ثالثاً؛ اعتقاد به تحریف قران از جمله انتقاداتی است که اهل سنت بر شیعیان دارند ، در حالی که در منابع معتبر خود آنها ، تعداد قابل توجهی حدیث با مضمون تغییر وتحریف در قران وجود دارد. لذا اگر وجود این گونه احادیث در متون شیعی دلیل اعتقاد شیعه به این نظریه است به همین دلیل اهل سنت رانیز باید معتقد به این نظریه دانست . بنابراین، به نظر می رسد با توجه به این که قاطبه علمای هردو فرقه به مصونیت وعدم تحریف  قران رأی داده اند طرح این گونه مباحث  جز افزایش تنش وگسترش  فاصله واختلاف ها فایده دیکری ندارد.